Ook emotionele pijn is pijn...
Je wereld gaat op zijn kop als je plotseling wordt opgenomen, nadat je gevallen bent over de hondenriem, terwijl je je geliefde viervoeter aan het uitlaten was….
Wat duurde het lang voor er iemand kwam, en wat koud was het in het park. “Een breuk” zegt de verpleegkundige van de ambulance, “we gaan u naar het ziekenhuis brengen: ”Een beleving op zich….
Zo gek, die blauwe lucht, door het raampje van de ambulance, als een terugdraaiende film, voorbij te zien gaan. En wat een boel vragen heeft die deskundige, terwijl er flink vaart wordt gemaakt.
Het ziekenhuis ingereden worden is toch heel anders dan op bezoek gaan. Snel en efficiënt word je overgetild op een bed van de spoed eisende hulp. Vriendelijke jonge artsen die ook weer veel vragen stellen…en meedelen dat je vrouw inmiddels is gearriveerd. Voorzichtig aftasten van het been, overleg met een andere dokter, er moet een foto worden gemaakt.
En dan ineens de toevalsbevinding. Dat de breuk mede veroorzaakt wordt door een “proces” in je bot. Eerst opereren? Gaat dit over mij? Zit ik in de verkeerde film? Ik voel me letterlijk buitenspel gezet. Wie heeft hier de regie over mijn lichaam? Ik toch?
Een scan en bloedonderzoek volgen…. Er gaat werkelijk van alles door je heen…. Heeft die sluipmoordenaar me te pakken? Kan er nog meer van deze rotziekte in mijn lichaam zitten? Flink zijn, mijn vrouw heeft het nog niet door….
Wat is dat voor een lichaam dat mij zo totaal in de steek laat; ik rook niet, drink matig, eet gezond…. Waarom overkomt mij dit? Had ik eerder naar kleine signalen moeten luisteren? Die vage klachten?
Hoe moet dat nou? Ik ben ZZP’er. Dekt mijn verzekering dit wel…. Hoe vertel ik het mijn vrouw, die zo druk met haar werk is en mijn zoon, als enige nog thuis, mijn twee al volwassen dochters die de deur uit zijn…. Hun vader zo ziek? Ze zijn gek op mij. Mijn vrouw is al gaan appen met de jongelui.
Ons kleinkind, waar ik zo van geniet… Wat een schrik….
Bij de operatie gaat de chirurg weefsel wegnemen en verder laten onderzoeken zegt de wat oudere dokter, die inmiddels al drie keer langs mijn bed is gekomen….