Eind 1999 werd er bij mij een halstumor geconstateerd. Wat een klap. Onze wereld (zo’n ziekte heb je nooit alleen) stond op zijn kop. In het Amsterdamse Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis volgden onderzoeken, ziekenhuisopname, operaties en maandenlange behandelingen. Door de mij beloofde aanstellingen van de Champions Leaguefinale en aansluitende Europese Kampioenschap kon een dikke streep. Vanaf de operatie stond alles in het teken van mijn herstel. Dat kon alleen met de hulp van experts die mij fysiek en mentaal weer naar het oude niveau begeleidden. Een half jaar lang was ik dagelijks bezig ‘de oude Mario’ te worden. Bij toeval hoorde ik dat de scheidsrechter voor de wedstrijd PEC Zwolle 2 – FC Volendam 2 had afgeschreven. Dit was de kans om mijn rentree te maken.
Na iets meer dan zes maanden was ik terug op het voetbalveld. Een wedstrijd die voor een handvol toeschouwers werd gespeeld. Maar wat maakte het uit. Tijdens de warming up liepen de rillingen over mijn rug. Als een nerveuze beginneling vergat ik bij het beginsignaal mijn stopwatch in te drukken. De stadionklok redde mij. Ik beleefde de wedstrijd in een roes. FC Volendam-aanvoerder Misha Salden bedankte mij na afloop van de wedstrijd voor de leiding en voegde er knipogend aan toe ‘dat als ik zo door zou gaan, er wel zou komen!’. Op de terugweg voelde ik mij de koning te rijk. Weer gefloten, wat een zalig gevoel. Het nieuws ging snel. Voordat ik thuiskwam hadden redactieleden van Voetbal International en De Telegraaf mij al telefonisch gevraagd naar de details van de rentree. Een rentree die voelde als een geweldige overwinning. Een overwinning die ik alleen met hulp en liefde van intimi, de specialisten en een grote dosis geluk kon behalen….
Dit verhaal deelde ik afgelopen donderdag ook met mijn uiterst gezellige en sportieve flightgenoten tijdens het fantastisch georganiseerde benefietgolftoernooi voor de Stichting Pijn bij Kanker op de heerlijk bespeelbare 18 holes van de Golfbaan Almeerderhout. Wij tikten met ons kwartet een bovengemiddeld niveau aan en behaalden een behoorlijke score. Geen overwinning, maar daar maalden wij deze keer niet om. Het belangrijkste was dat de Stichting Pijn bij Kanker in de spotlight stond en er over de gehele dag een prachtig bedrag kon worden bijgeschreven. Tot volgend jaar!
Mario van der Ende, Oud- FIFA-voetbalscheidsrechter